“Świat Płciowy”on prostitution in Lviv, article 1905

Prostitution with a special focus on Lviv relations.

(Statistics of Lviv prostitutes. – Women suspected of prostitution. – Age of prostitutes. – Professions from which they are recruited. – Sexually transmitted diseases and medical control. – Unscrupulous “guests”).

We have previously discussed prostitution as a common social manifestation and outlined its general contours against the background of Lviv conditions, so for the sake of completeness, we will now provide some statistics that shed some interesting insights into this “social institution” in our country.

In total, there are only 369 open (registered) prostitutes in Lviv, of whom only two are registered as “married women,” the rest are single. In addition, 119 women remain under police surveillance as secret prostitutes, including one married woman and two widows. As it follows, the most willing to join the ranks of the merry daughters of Corinth are the “virgins,” who then, having found a determined admirer, sometimes marry, abandoning their previous practice (it almost always allows them to form a modest dowry), often becoming good and faithful wives. There are very few exceptions to this rule. In 1901, only two married women (who were registered as “girls”) returned to their original profession. The reason was allegedly the lack of ability to support themselves.

In total, there are 488 prostitutes “personally” known to the police within the city walls of Lviv. This figure is very small compared to the city’s population! However, it should be borne in mind that it does not actually include even a tenth of the women engaged in prostitution in Lviv. In addition to open and secret prostitutes registered with the police, there is a whole phalanx of female beings who are passionately engaged in the “Corinthian sport,” but they themselves are out of police control. Although there are rules that can be used to identify a woman as a suspect in prostitution and thus put her under police surveillance, it would be almost impossible to apply these rules too strictly, given the corruption that prevails in our country and in all spheres.

The relevant paragraph of the “Instruction on the Supervision of Prostitutes” provided, for instance, that a woman is considered a suspect in prostitution if:

a) she is caught (by a security officer) performing lewd acts in a public place and the man who has sexual relations with her states that he has no intimate relationship with her;

b) if a man is found in a woman’s apartment with a woman whom she has seduced from the street or other public place and he states that the woman is a complete stranger to him;

c) if a woman is found with a man in a hotel room, tavern, coffee shop, bathroom, or in the house of a known prostitute or pimp, and he reports it;

d) if a woman is seen at different times and with different men on the street or in public places, and her behavior is such that she is reasonably suspected of being engaged in prostitution;

e) if the woman visits known brothels and houses of prostitution.

In view of the above wording of the quoted instruction, it is quite clear why the police are so lenient in this regard. It assumes that it is not for them to disturb the home and family peace of many, many people by being pedantic in the implementation of all instructions. And if it were not for this “leniency,” how many compromised “ladies” and “gentlemen” would there be in Lviv, who were considered to be creatures who had never known anything other than platonic love or a model of marital fidelity!

Especially in recent times (Rynok 43 St., Virmenska 17 St.), the list of prostitutes should have increased significantly, but fortunately, we have only 488 listed prostitutes.

In terms of age, of the 488 registered prostitutes, there were 3 fifteen-year-olds, 20 aged 16, 191 aged under 20, 187 aged between 20 and 25, only 20 between 25 and 30, and only one woman over 30. This shows that girls under the age of 20 are the most willing to be recruited into public establishments.

Christian women predominate among prostitutes (366); Jewish women make up a third (122) of the total quota.

Interesting are the figures related to the employment of prostitutes, i.e. the work they did either before entering brothels or (as clandestine) to maintain decency, which they still do.

The largest number of them are maids (213), followed by workers in various fields (59), 37 seamstresses and embroiderers, 6 dependents, and finally, 172 without any specific type of income.

If we compare the above dates with the list of 1903, we can see that each of these categories has seen a significant increase. In 1903, there were 197 maids, 14 laborers, 11 seamstresses and embroiderers, and 4 dependents engaged in prostitution.

The level of education of registered prostitutes is generally very low, which, given the social stratum from which they are recruited, should not surprise anyone. Only one-fifth (114) of them can read and write; only 299 can read, and the rest are completely unfamiliar with the art of writing and reading.

This lack of education would be the least of the problems among prostitutes in Lviv; the worst, without comparison, is that venereal diseases of all kinds spread among them with extraordinary force. Suffice it to say that out of 488 prostitutes registered with the police, 321 were hospitalized in 1904 (309 openly and 12 secretly).

And this is not due to a lack of sanitary supervision by the police, as the medical control of registered prostitutes is very thorough. Each of them was obliged to report to a police doctor every other day for a “visit.” In 1904, there were 35,480 such visits, and the police made 603 “compulsory” visits to women suspected of prostitution.

The reasons for the frequent infection of prostitutes with venereal diseases should be sought primarily in the unscrupulousness of the “guests” who visit them. Not to mention the ‘guests’ from the bottom classes, whose concern for their own and other people’s health is at the lowest level. In addition, there are too many frivolous and, let’s say, dishonest people from the intelligentsia class who do not hesitate to have sex with women, even when they are infected and undergoing treatment. Many of these “reckless” people have infected their mistresses and wives, so it is not surprising that they are not afraid of prostitutes! They do not think about the fact that such an infected prostitute, before she comes to see a police doctor, can, in the meantime – when she is “lucky with guests” – infect dozens of them with the poison of a terrible disease.

If prostitution were legal, if brothels were officially allowed to be established and subject to strict sanitary supervision so that each of the “guests” underwent an on-site medical examination before having sex with a prostitute, the number of cases would be much lower, if not the overall number of venereal infections among prostitutes, and therefore among the near and far clientele, would disappear altogether.

It is clear that it is necessary, even under the strictest legal provisions, to completely eradicate secret prostitution. The priestesses of this latter, since they often compete with open prostitutes in terms of ‘earnings’, are not inferior to them, and even surpass them in the field of merit in the spread of venereal diseases.

Dr. Wł. S – i .

In original, Polish 

Prostytuсya ze szczególnym uwzględnieniem stosunków lwowskich.

(Statystyka prostytutek lwowskich. — K obiety o nierząd podejrzane. — Wiek prostytutek . — Zawody , z których się rekrutują . — Choroby weneryczne i kontrola lekarska. — Niesumienni „goście”). 

Omówiliśmy już poprzednio knestyę prostytucyi, jako powszechnego przejawu społecznego i nakreśliliśmy ogólne jej kontury na tle stosunków lwowskich, dla uzupełnienia więc obrazu podajemy teraz niektóre dane statystyczne, rzucające bądź co bądź ciekawe światło na tę „instytucyę społeczną“ u nas. 

Ogółem posiada Lwów tylko 369 prostytutek jawnych, z tego zaś, jedynie dwie zanotowane są jako „mężatki”, reszta to jeszcze „pannny na wydaniu”. Ponadto, 119 kobiet pozostaje pod dozorem policyjnym jako prostytutki tajne, w tej liczbie: jedna mężatka i dwie wdowy. Jak stąd wynika, najchętniej wstępują w szranki wesołych cór Koryntu „panny” — które następnie, znalazłszy jakiego zdeterminowanego wielbiciela, wychodzą czasem zamążni, zarzucając dawny swój proceder (zawsze niemal pozwala on im złożyć sobie skromny bodaj posag), stają się często dobrymi i wiernymi żonami. Bardzo nieliczne są od tej reguły wyjątki. W r. 1901 tylko dwie zamężne kobiety (które jako „panny były zarejestrowane), wróciły do pierwotnego zawodu. Przyczyną był rzekomo brak utrzymania. 

Ogółem zatem gości Lwów w swych murach 488 prostytutek znanych „osobiście” policja. Cyfra to bardzo niska w stosunku do liczby ludności miasta! Trzeba jednak wziąć na uwagę, że nie obejmuje ona de facto ani dziesiątej części kobiet, trudniących się we Lwowie nierządem. Poza prostytutkami jawnymi i tajnymi, notowanymi w policji, istnieje cała falanga istot rodzaju żeńskiego, uprawiających z calem zamiłowaniem „sport koryncki“, te jednak usuwają się z pod kontroli policyjnej. Istnieją wprawdzie przepisy, orzekające, kiedy kobieta może być uznaną za podejrzaną o prostytucyę, a tem samem może być nad nią roztoczony dozór policyjny, zbyt skrupulatne jednak stosowanie tych przepisów byłoby — wobec panującego u nas wszechwładnie i we wszystkich sferach zepsucia — prawie niemożliwe. 

Odnośny paragraf „instrukcji względem wykonywania nadzoru nad nierządnicami” postanawia mianowicie, że za podejrzaną oddawaniu się prostytucyi uznaną ma być kobieta, jeżeli: 

a) napotkaną zostanie (przez urzędnika władzy bezpieczeństwa) wśród aktu sprośnego w miejscu publicznym, a spólkujący z nią mężczyzna oświadczy, iż nie zostaje z nią w żadnym bliższym związku; 

b) jeżeli napotkanym zostanie mężczyzna w mieszkaniu kobiety która go z ulicy lub innego miejsca publicznego do siebie zwabiła, a on oświadczy, że kobieta ta jest mu zresztą zupełnie obcą; 

c) jeżeli kobieta napotkaną zostanie z mężczyzną w pokoju hotelu, szynkowmi, kawiarni, w łazienkach, lub w domu znanej nierządnicy lub stręczycielki, a tenże powyższe złoży oświadczenie; 

d) jeżeli kobieta dostrzeżoną będzie o różnych porach i z różnymi mężczyznami na ulicy lub w miejscach publicznych a zachowanie jej przytem jest tego rodzaju, iż wzbudza uzasadnione podejrzenie trudnienia się nierządem, 

e) jeżeli kobieta odwiedza znane domy schadzek i rozpusty. 

Wobec powyższego brzmienia zacytowanej instrukcji, jest rzeczą aż nazbyt jasną, dlaczego policya jest pod tym względem tak wyrozumiałą. Wychodzi z założenia, że nie do niej należy przez pedantyczną ścisłość w wykonywaniu wszystkich przepisów burzyć spokój domowy i rodzinny wielu, bardzo wielu ludzi. A gdyby nie ta „wyrozumiałość”, to ileż by to skompromitowanych było we Lwowie „panien” i „pań”, uchodzących za istoty nie znające dotąd żadnej innej jak chyba platonicznej miłości, lub za uzór małżeńskiej wierności! 

W ostatnich zwłaszcza czasach (Rynek 43, Ormiańska 17), spis prostytutek powinien się był znacznie powiększyć, na szczęście jednak mamy tylko 488 notowanych nierządnic. 

Co się tyczy wieku — to na 488 notowanych nierządnic, były 3 piętnastoletnie, 20 liczących lat 16, 191 w wieku poniżej lat 20, 187 w wieku od lat 20—25, w wieku od lat 25—30 tylko 20 i tylko jedna licząca ponad lat 30. Widać stąd, że najchętniej przyjmowane są do zakładów publicznych dziewczęta, które nie ukończyły nawet 20 roku życia. 

Wśród prostytutek przeważają chrześcijanki (366); żydówki stanowią trzecią część (122) ogólnego kontyngentu. 

Ciekawe są daty odnoszące się do zatrudnienia prostytutek, któremu oddawały się bądź przed wstąpieniem do domów publicznych — bądź też (jako tajne) dla zachowania decorum dotąd jeszcze się oddają. 

Najpokaźniejszą cyfrę stanowią służące (213); następnie idą robotnice wszelkiego rodzaju (59); szwaczek, i hafciarek notowanych jest 37, utrzymanek 6, a wreszcie 172 bez określonego bliżej sposobu zarobkowania. 

Jeżeli porównamy daty powyższe z wykazem z roku 1903, to przekonamy się, że w każdej z wymienionych kategorii jest znaczny przyrost. W roku 1903 oddawało się prostytucji: 197 służących, 14 robotnic, 11 szwaczek i hafciarek, oraz 4 utrzymanki. 

Poziom wykształcenia notowanych prostytutek jest na ogól biorąc— bardzo niski, co zresztą wziąwszy na uwagę warstwę społeczną z której się one rekrutują, dziwić nikogo nie może. Zaledwie piąta część (114) z nich umie czytać i pisać; 299 umie tylko czytać, reszta zaś jest sztuki pisania i czytania zupełnie nieświadomą.

Ów brak wykształcenia byłby jednak u prostytutek lwowskich iłem najmniejszem; gorszem bez porównania jest to, że szerzą się wśród nich z niezwykłą siłą choroby weneryczne wszelkiego rodzaju. Dość powiedzieć, że na 488 notowanych w policyi prostytutek, oddano w roku 1904 do szpitala 321 (a to 309 jawnych i 12 tajnych). 

I nie jest temu winien brak dozoru sanitarnego ze strony policyi, kontrola bowiem lekarska nad notowanymi prostytutkami jest bardzo staranna. Każda z nich obowiązana jest co drugi dzień stawić się u lekarza policyjnego do „wizyty”. Takich wizyt było w roku 1904. 35.480, nadto zaś przedsięwzięła policya 603 wizyt „przymusowych” u kobiet o prostytucję podejrzanych. 

Przyczyny częstego zapadania prostytutek na choroby weneryczne należy szukać przedewszystkiem w niesumienności odwiedzających je „gości”. Nie mówiąc już o „gościach” z warstw najniższych, u Których dbałość o zdrowie własne i cudze stoi na możliwie najniższym szczeblu, znaleźć można aż nadto wielu lekkomyślnych i powiedzmy wprost nieuczciwych mężczyzn między klasą inteligentną, którzy nie wahają się, będąc sami zarażeni i w leczeniu, obcować płciowo z kobietami. Wielu takich „lekkomyślnych” pozarażało swe kochanki i żony, cóż dziwnego, że nie krępują się żadnymi względami wobec prostytutek! Nie zastanawiają się nad tern, że taka zarażona jawnogrzesznica, zanim zjawi się do wizyty przed lekarzem policyjnym, może tymczasem — gdy właśnie „ma szczęście do gości” — całym ich dziesiątkom jad strasznej choroby zaszczepić.

Gdyby prostyducya była ustawowo dozwoloną , gdyby urzę downie pozwolono na zakładanie domów publicznych, a rozciągnięto nad niemi ścisły dozór sanitarny w tym również kierunku, ażeby każdy z „gości” przed spólkowaniem z prostytutką poddany został na miejscu oględzinom lekarskim zmniejszyłaby się znacznie, jeżeli nie stopniała zupełnie ilość zapadnięć wenerycznych u prostytutek, a tem samem także wśród bliższej i dalszej klienteli.

Naturalnie, że potrzeba wśród — choćby przez najsurowsze zarządzenia ustawowe — wyplenić zupełnie prostytucyę tajną. Kapłanki tej ostatniej bowiem, jak czynią niejednokrotnie konkurencyę prostytutkom jawnym pod względem „zarobkowym, tak samo nie ustępują im bynajmniej, a nawet przewyższają je na polu zasług co do szerzenia chorób wenerycznych.

Dr. Wł. S – i.